Kolaydır bana hasımlık, insan isen
Bir tenhadan denk gelir karaltımız
Kapıdan dönmem o kahvede isen
Bir çayın deminde karşılaşır laflarımız
Vurursun belki beni, vurulmaz değilim
Başımın yorgun taçları
Ey benim mahzun dostlarım
Kılıcımın keskin uçları
Ey benim sadık dostlarım
Yarınlarımın gülen suratları
Sabah 5 sokaklarda ıssızlık
Güneş tepedeyken zaten şiir yazılmaz
Her şey olsun kanınızda da olmasın kansızlık
Üç hikaye bilmeyle de şair olunmaz
Zerre kadar gözün olmayacak dünya malında
Şiire muhatap mı gerekir?
Parıldayan Ay'ın şavkıyım ben
Şiir yazmaya ders mi gerekir?
Büyük dayımın diliyim ben
Kelime geldiyse yazacaksın
Sakın ha ihanet etmeyi aklından geçirme
Bir düşün kim ne kazanmış ihanetle
Hiddetle büyüttüğün o hırsı
Sakin sakin göm ellerinle
Hazıra güvenme, asırlarca dayanmadı bu dağ
Nerede delice heveslerin
Sokaklarda koşuşların
Nerde şehrin her yerini adımlaman
Nerede huzura kavuşuşların
Bir çok şeyi yitirmişsin sen
Kirli bir yol, kire bulaşmak istemiyorsan gözlerini kapat
Normalleştirdikleri şu gıybet, duyma kulağını kapat
İş var diyorsun işin içinde
Bulaşma ellerini secdeye kapat
Günah işlememek vallahi öldürmez seni
Gururumu attım ve yeniden buldum seni
Ama sen küçümsedin Samet'i
Sadıktım ama köpek değildim
Keşke yapmasaydın, hor gördün Muhayyel'i
Sevilmedi senin kadar o anlatılan efsaneler
Pişman olunmadan tövbe edilmez
Göz yaşı dökülmeden duaya durulmaz
Sabahsız namaz olmaz kılınmaz
Yoksa sen sabah kuşlarla selamlaşmayacak mısın?
Sakın yüz çevirme o senden çevirmedi
Muhayyel adını anmak bir yük
Bu yükü taşıdım yıllarca
Mahcup etme beni derdime
Eyleme başımı haneme çökük
Koynumda yatırmadım bir yılan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!