Bir şarkımız vardı,
Seni bana, beni sana hatırlatan.
İkimizde dalardık
Ve yan yana olmamıza rağmen
Birbirimizi düşünürdük.
Derinden seviyorduk belli.
Bizim evin önünden geçerken,
Ayağın takılıp düşeceksin.
Ben sana yukarıdan bakacağım.
İşte o zaman anlayacaksın;
Kibiri,
Öfkeyi,
Gerçek olan sen misin,
Yoksa gözlerin mi?
Ben gözlerinde kendimi görüyorum.
Ne olur artık sen de gör beni.
Bakarsın ama görmezsin
Saçmalarsın ama duymazsın
Abe sen ne kapçık ağızlısın,
Kapı gıcırtısında oynarsın.
Ders ders dedin, başımızı yedin,
Gidersen, yutkunamam gitme.
Gidersen, yitireceğim umutlarımı gitme.
Gidersen, sönecek içimdeki ateş gitme,
Gidersen, azmettiricim olacaksın gitme.
Her yerdesin;
Örneğin bir buğdaysın,
Ekmek olup soframa gelen.
Kimse görmüyor seni, ben hissediyorum.
Hatta kokunu bile alıyorum.
Bazen su içtiğim bardağın
Hayatta bazı dönüm noktaları vardır.
İnsanı baştan sona değiştirir.
Sende beni öyle değiştirdin işte
Ama dönüm noktası değildin,
Benim için daha farklıydın.
Sadece noktaydın belki
Gözyaşın dünyanın en büyük şelalesi,
Dudakların keskin bir vadi,
Gözlerin magma çekirdeği,
Kaşların sonu görünmeyen bir yol,
Ve saçların sevdamın en güzel hayali,
Yakışıyor bana senin sevdan.
Bir' merhaba' ile başladı herşey,
Dünyanın en güzel merhabasıydı...
Nerden geldiğini sormadım hiç.
Cesaretim yoktu sorgulamaya,
Bakmaya bile zor dayanıyordum zaten.
Hayat seni görünce başlıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!