Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Bir şıpırtı yaprağın nazik dimağında
Bir cıvıltı avuklarına sığınmış kuşlardan gelen
Toprağına sımsıkı sarılı bir yaşam
Mütevazi çakılı çivilere kırık dallarına
Yalan yalnış kesimlerde yok olan boylarına
İnsan olasın

Katran karası geceleri damıtırken ay
Gövdemde açılan bıçak yarasıydı yokluğun

Daldaki bir yaprak
Kırışırsa kesilir can suyundan
Gövdesindeki nazik çeperler çekilir
Daldaki bir yaprak
Kitapta yeniden can bulduğunda
Damar damar üstüne binmiş kömürden harfler biriktirir

Ne zaman iki satır arasında karalansam
Kömür tozlarında bir yığın oluyorum
Bulaşmadan dalların beyaz mahsenine
Kalıp silgilerle siliniyor ruhum
Ve bir cürüm gibi rüzgarla kayboluyorum

Simler bulaştı yüreğimin en nakis bölgelerine
Gün yüzünde gölgemden kaçar oldum
Sayfalarca karaladım da siyah kalemimle
Kafamdaki bu urum ve kiri aşamaz oldum
Sözler ki hiddetlenince askıda bırakır insanı
İmkanım olsaydı sıkardım darboğazdan canımı

Kendimde değilim,
İnanın!
Bütün ruhum ile sizlerleyim!
Bir yetimin saçındaki el,
Yoksulun boğazındaki lokma,
Çaresizin aklındaki fikir,

Bütün çapaklarını silersin yaşamın
Tozlanır ruhundaki dar sokaklar
Mırıldanır duaları dudakların
Bir umut perçinlersin gök yüzüne

Beni yağmurlarda
Beni rüzgarlarda bırak
Çerpik çalsın kanatlarım göklere
Ruhuma boyalı kurşunlarla
Beni dört köşe toprak kokan damlarda
Issız karanlıklarda bırak

Bir şarkıyı yıkıyorken gözlerin
Kulaklarında çınlıyor sevdiğin kimbilir
Aklında bir şehir insanla
Acıyı sindirip adımlarında
Parmak uclarında yürüyorsun
Kafandaki kurşunlardan uzaklaşmak için

Kırgınım, bir çığ kadar kırılgan

Önüme katıp yalnızlığı

Bir harabenin kapısında