Diz boyu yoksulluğun olduğu insanların unuttuğu Anadolu kasabalarında
gölgesinden korkan bir sürü insan vardı
kendi ekmeklerini kendileri pişirir
güneşi başlarının üstünden aşırır
ve yer sofralarında
bir tencere yemeğe her beraber üşüşürlerdi...
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta