Tren, asık suratlı, rengarenk şapkalı görevliler, trenin düdüğü, gar, yolcular, telaş, ağlayanlar, sarılanlar....
Buharlı lokomotifin çektiği trenle yolculuklar yapmış kaç kişiye o yolculuklarını hatırlattım bilemiyorum. Ankara garı benim ayrılış veya varış garımdı öğrenciliğimde. Bana çok karışık duygular yaşatmıştır. Orada duyumsadıklarımın küçük bir bölümünü aktarmaya çalıştım. Muhtemelen, birçok okuyucumun da yüreğinin derinliklerinde bir yerde sızılarına dokundum.
Bakakalırım giden geminin ardından;
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Devamını Oku
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta