Mira Zeynep Şiirleri - Şair Mira Zeynep

Ey yalnızlar rıhtımının güzel sığınağı Gece..
Bak ben geldim aç kollarını sar koynuna ...!
Karanlığın yüregimle birleşip aydınlağa kucak açsin ..
Yıdızlarla ortak olsun parıltılı yalnızlığımız ..
Gece olsun bir yanda, bir yandada ben...
Yalnızlığın yıldızı olsun biz..

Bazan seni unuturum diye bile korkuyorum ..
Ya birgün herşey sadece acı bir anı olarak kalırsa ..
Şimdi gülen resimlerimiz bile öylesine sönük geliyorki..
Sanki herbirinde gözyaşı varmışta ben gülüş sanmışım..
En neşeli şarkılar dahi hüzzam makamı..
Onca doğru sandığını kaybetmiş biri , nasıl ayakta kalır ögreniyorum..

Sevdiğim insanların gözyaşında boğuluyorum..
Çaresizce eriyorlar gözlerimin önünde , çırpınıyor tüm kelimeler,
Hiç bir lügata sığmıyor acı denilen zehir
İçten içe yavaş yavaş benide öldürüyor da gıkım çıkmıyor..

Şen şakrak kahkahaların arasında vuruyor geçmiş kalbime,ardından tokat misali erimiş solgun benizlerde sendeliyor bugünler ,buğulanmış anıların gölgesinde

Öyle azizim haklısın...
O kadarda güçlü degilim,
Hatta belki kendime dahi faydam olamayacak kadar zayıfım...
Çok zenginde degilim..
Ancak karnımı doyurabildigimde doğrudur...
Mükemmel bir insanda degilim..

Yokum...
Yoksulum...
Yoksunum.....
Mânada çok gibi
Kocaman bir hiçlikte kayboldum...
Ne kendimim ,nede bir başkası ..

Niye bu kadar yoruyorsun be dünya..
Oldum derken öldürende..
Öldüm derken olduranda var..
Bir ateşten ayrılıktır ölüm denen..
Bu kefeni bayrak diye giydirende
Hain diye sövdürende var...!!!

Yüreğimin yüreğine selamı var can..
Yüreğimin yüreğine hasreti var can..

Soğuk olur odaları titriyordum can..
İlk nefesin kucağımda aşk budur ey can...
Gözlerimde ilk bakışın çokmu uzak cannn..

Biz sıradan değiliz,
Biz onurlu, derin, özgür ve güçlü kadınlarız.

Sıradan bir erkeği kabul etmeyiz;
Biz bir adam isteriz,
Sadece sözleriyle değil, yüreğiyle de taşıyacak bizi.

Yusuftu aşkın ilk adı züleyhaca ,,aska yol açan yusuf..
Edebdi yusufu züleyhadan kaciran aşkı uğruna aşktan caydıran..
imtihandi adı aşkın yusufca yada züleyhaca sabırdı yana yana ..
Güzellikti yusuftaki ruhundan yüzüne yansıyan
Züleyhaya aşkla gençliği yeniden tattıran ..
Simdi sor kendine !!

Aslında insanin en büyük yolculugu kendi icine olan yolculugudur .. ve belki kendiyle yüzleşmesi acılarıyla keşkeleriyle geçkalmışlıklarıyla yada vazgeçmişlikleriyle .. bazan kimsesizliğiyle yada icinde biriktirdiği ve hep kapı ardına gizlediği acılarıyla ..hepsi kocaman bir yumak olup çıkar karşısına ve eywah der neler kaybetmişim yada kaçırmışım yada yaşamaktan korkup bir kenara atmışım .. yüzleşmeler daima zordur, içini kanatan birşeyler biryerlede hep gizli kalmıştır sadece göz ardı ettigin beyninde belkide perdeledigin .. belkide hayatın kocaman bir keşkeler yumağı olmustur bile farkına varmadan ve geriye tek bir kelime kalir EYVAHH...m.z