Mira Zeynep Şiirleri - Şair Mira Zeynep

Şimdilerde, Suskunluğun Kalesine Sığınıyorum.
Çok Şey Var Lâkin, İçime Yığıyorum.
Biriktiriyorum.
S u s u y o r u M.

Vurulmuşum gülüşlerim den ,

Kendinle konuşmakta çok acıtır..
Söyleyemediklerinde bogulur..
Kırmamaya çalıştıkça dahada cok kırılırsın..
Kanarsın kanatmamaya çalıştıkca..
Parcalanırsın sessizligin duvarlarına çarpa çarpa..
Dua sürersin yaralarına ..!!

Takil bir kuş kanadına uzak hayal diyarlarına yolculuğa çık ....
Yada ne bileyim İstanbulda kız kulesine karşı bi çay içmeye ,yada Pierlotide bi kahve yudumlayıp 40 yil kitli kal bir gönülde...
Hayata huzur kapısını arala masmavi bir denizin seyrinde,
Yahut şırıl şırıl akan bir derenin sesinde..
Yaşını yaşanmışlıklarınla hesapla.. yaşamadığın günleri takvimlerde unut hiçe say zamanı...
Geceleri gökyüzüne bak yıldızlardan aşk dile gülümseyerek..

Doğrusu sen, benimle beraberliğe sabredemezsin. (İç yüzünü) kavrayamadığın bir bilgiye nasıl sabredersin?”
İşte bu söz anlayan için çok sey ifade eder ..
Kimmi demiş Hızır a.s hz.Musaya yolculukta diyor bu sözü ,.
Hikayeyi bilenler yolculugu iyi düşünsün ve şunuda düşünsün
Herbirimiz birer Musa degilmiyiz
Yolculuktayız ,hızır a.s ne diyor sen sabret hikmeti nedir bilemezssin kötü gördüğün herşeyde bir sebeb vardır ..

Ve birgün elinde sadece koca bir pişmalık kalır..
Aşka dair , hayallere yada ertelenmiş hayata dair ..
O gün .!
Sessizlige bürünür beden kisven..
En ağır yük kalbten yüklenir ruha ..
Taşı der ,,yaşamadığın ertelediğin hayatın tüm yükünü sırtla ..

Ve birgün elinde sadece koca bir pişmalık kalır..
Aşka dair , hayallere yada ertelenmiş hayata dair ..
O gün .!
Sessizlige bürünür beden kisven..
En ağır yük kalbten yüklenir ruha ..
Taşı der ,,yaşamadığın ertelediğin hayatın tüm yükünü sırtla ..

Bir ömre kaç yitik bir ben sığdırmaya çalıştım..
Kayboldum ..!!
Uzaklar pencerinde buğulunurken gençlik ..
Kaç ak,kaç iz ,kaç yara katili oldu gençliğin..
Kaç hayal perdeyi indirdi seyircisiz...
Kaç ölüm kefenlendi ,habersiz kimsesiz...!!!

.....ve aşk dile geldi..!!
Hani o yürekleri yakan ateş ,dilde bir yalanda can cekişti..
Hani o gönüllerde kurulan köprü görünmeyen yol..bedenlerde son nefesini verdi..!!
Ve aşk ,seni seviyorumm aşkım derken üç harf dahi harfliginden utanip kaçaçak yer ararken,
Dillerde sarhoş mezesi oluverdi..
...

Bir damlaya sığdırılırmıki bunca yitik hayat...
Hüzün yoldas olmuş can bitab ..
Yaralar kapandı sandıkça durmadan kanayan ..
Nasır sarmış yüreğe hangi söz olurki derman ..
Ömür gelmis gecmis , koca bir yalan olmus geriye kalan ..
Ne bir dost ne ana ne baba ne gardas nede yaren

Sağır eden sessizliğin öncesindeki son çırpınışlarıydı gözyaşları icindeki sözleri..
Hatırlıyormusun en son ne zaman konuşabildik seninle.,
Öyle havadan sudan günlük sözler degil.
En son ne zaman gözlerime baktın aşkla
Ne zaman gerçekten nasılım merak ettin..
En son ne zaman sarıldın şehvetle degilde sevgiyle..