Kolay çıkmıyor, Allah’ın verdiği can
Söylenen onca yalanlara, gel de kan
Hadi ağla emekli, sen derdine yan
Emekli ağlıyor, kimin umurunda
Çocuk açken ölmüş, anası ağlıyor
Sözde adam olmak için, ahlak şart deyip
Helal nedir bilmeden, haram lokma yiyip
Kravat takarak, pahalı elbise giyip
Boşuna çeneni yorma, kimse dinlemez
Adam olmak için gerek, her işte vefa
Hep doğru yolda yürürüm, etsem de zarar
Ölüm fermanımı yazıp, verseler karar
Ben böyle çektikten sonra, ne işe yarar
Doğru yolda yürürüm, kimseyi tanımam
Saygıda kusur etmem, herkesi dinlerim
Sakın ha, yaptıklarınla övünme
Yalan dünyanın malıyla, avunma
Gelince hesap zamanı, dövünme
Hiç kimse yüzüne, bakmaz arkadaş
Neden oturup, karalar bağlarsın
Ne günahı var böyle, aşkın sevdanın
Kalbe ok gibi, saplanıyor adamın
Çivisi çıkmış artık, yalan dünyanın
Kadersizin biriyim, kim sorar beni
Hayatımı maf etti, söylenen yalan
Haram mı oldu bize, verilen selam
Dini imanı bilmez, öğrenmez kelam
Bir gün benim de gelir, konuşma sıram
Kalbim içinde, onca kinler birikti
Derimizi yüzdüler, yok bir bahane
Bu yalan dünyada, bizler yaşarken
Yıllarca hayal, peşinden koşarken
Hayat okulunda, özde pişerken
Kırık kalp düzelmez, sevgi olmasa
O yaşanan, geçmiş günlere bakma
Zil sesiyle uyandım, bayram sabahı
Babana hiç çektirme, ah ile vahı
Sana kötü diyenler, çekerler ahı
Hiç özletme kendini, kınalı kuzum
Gökteki yıldızların, söner bazısı
Seksen birde doğdu, benim güzelim
Allah’ım dert verdi, isyan ederim
Daha çok küçüksün, budur kederim
Gözümün bebeği, canımsın kızım
Altı yaşındayken, düştün bir derde
Canım kızım, bir tanecik özlemim
Bilirsin ki, canımdan çok severim
Bütün dostlara, hep seni överim
Bir tanesin, güzel kızım özlemim
Dilerim Mevla’dan, hep yüzün gülsün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!