Birkaç yaşına kadar yaşadı, sonrası meçhul...
Hiçbir şey bilmiyorum.
Sensizlikte, yoklukta,
Sessiz bir yoksulluktayım.
Hiçbir şey bilmiyorum adından başka.
Yalnız ve ürkek,
Bir o kadar da ümitliyim,
Allah, kendi şiirini
senin gözlerine nakşetmiş,
"Oku!" dediğinde kullarına
şiirini kastetmiş.
Allah katında en mübarek
ben olsam gerek
Aşkımız mevsimlik değil,
asırlık;
öyle bir gül ki yok olsun
karanlık;
gel, gel ki, utansın
yalnızlık;
Sevda sözcükleri geçiyor daima aklımdan
Neler ettiniz bana ey sevdiklerim!
Sözde maharetli zannederdim kendimi
Bu kadar mıydı bütün bildiklerim?
Hayatın zor olduğunun farkındayız,
Kolay yollardan geçmediğimizin farkındayız her şeyden öte.
Ve şunu da biliyoruz ki;
Biz oraya buraya gitsek de,
Her zaman bir melek var peşimizde.
Kimi zaman bize çok yakın;
Hiç aşık olmamış gibi kalbim
Bir cam saplanmış da çıkarmışım
Çok kanamış, çok acımış da
Sanki hiç aşık olmamışım
Oysa tanrıçalarım, sevdiklerim
Ta ki insanlık çığrından çıkmıştı
O zaman şeytan yok olsa da olurdu.
Artık yaşamayı istemek çok güçtü
Karınca da namusunu insandan korurdu.
Durdurmak zamanı en doyumsuz vaktinde
Ve tekrar tekrar doymamak mümkün olsa ama;
Doyumsuzluğuna doymak mümkün olmasa,
İki çift gözün ve bir olmuş yüreklerimizin.
Devam mümkün olmayan sevdalara tutunmaya!
Kalem, silgi, kağıt, defter aldım;
Nicesini elimde eskittim, çizdim, yazdım.
Alnımın terini elimin terine kattım,
En sevdiğim silgimdi, yumuşaklığına kandım.
Silgimin bittiğini yoktur görmüşlüğüm. Halbuki;
Yerde gökte seni arıyorum,
yalnız bir çift gözüm var
her yerde bir şey,
her bir şeyde gizem var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!