Meydan Gümbürtüsü Şiiri - Dursun Özden 3

meydan gümbürtüsü

-1-
ey! özden, körüklenen közden
ah! istanbul öfkesi-o aşk çığlığı
ve ormanda, büyük yangın var

umuda koşuyor, bütün canlılar
hey!.. kam zamanı, tam zamanı
ve kim hasım, kim dost? sınavı

kan kırmızı bayrağını göğe fırlat
koş-gel, yüreğini yüreğimize kat
zerre kadar korkma, zıpla, hopla

ve yan yana-yana yana semahta
halay, zeybek, semazen dansta
ve aşkla-hep nevruz çiçeği topla
-2-
ey! yüce gök tanrı, kutsal kam ana; zalimin zulmü boru
ve ruhu özgür-hür-gür 'orman gibi' aktivist gençleri koru

süvari tarkan, atın hası küheylan, rahvan, doru
kan kırmızı şafağın ilk sevdası, o lavanta moru

'bursa nutku' dinleyen ve 'millet şarkısı' söyleyen
ilmi yol eyleyen çığlık, yeni nesil çocukların zoru

dağ başını duman aldı, gün doğdu-uyandı, o meşru
‘dur’ dedi, bıçak iliğe dayandı; 'ne yapmalı?' ilk soru
-3-
ve toma-yama demeden, meydanlara koşmalı
her bayram el ele tutuşmalı, o barikatı aşmalı

hey! sel olup taşmalı, taksim’e kavuşmalı
dayanışmalı, coşmalı, coş, koş, hoş!..

dursun özden