Devretmese gün güne kimi ak der kimi kara der güne
Bil sen kim şems kim kamer aldanma yarına bugüne düne
İnsan ise kolay meyleder de bazısı zor kabullenir
Hakka ise direnme Mevlâna değil ise dönek denir
……………………………………………………………………………
SENDEN SONRA
Dalgam bu benim bendeki derdim ve de bendim
Gün derlese kâfî ola derman bula derdim
Ben bilmezidim aktığı müddetçe kalemden
Hiç çıkmamalıydım sarı hem eski kalemden
Surlar aşınır vur yine sen beddua etmem
Toprakları fethet yine ordunla defetmem
Kainat, her hayat ve o işte
Ben öldüm ama altta yok sekte
Bir kitap bir sayfa bir kelime
Çizilmiş, teşekkürler kaleme
Sevene yeter sade tek bir harf
Ömür boyu hükmü giydik koca kodes
Bilirsin ki elbet gelir bir gün firar
O ve sen oyunsun bile bile lades
Biz gelmezi bekler ölecekken yaşar
Atın siz, korkutmaz, 'korku'dur bilmek
Şiir, içinde kaybolan tek harfle başlar
Dilerim dilim, bundan sonra hayra yarar
Topla, çıkar, yalanmış harfler bir etmiyor
Artık ismin ağzımı açmaya yetmiyor
Yine özledim ama sanma derbederim
İki harf daha ekler öyle zikrederim
Vuslat dersen
Bilmem hayaletçe
Yüzüme adak kanı bulanır
İnanılmaz sözüme
İçtiğim soğuk su kaynar
Fatiha ağlar
Vazgeçilmez senli şiirin şu iki ferdi
Son pembe son siyah, soldu artık solmasa da
Başka bir çaresi olsa eskiler bilirdi
Son kara ilk yazı, sildi artık silmese de
Ne vardı sanki ömür boyu yâri segâhın
Bir çift çeşm sırrı kâfiye perdazın
Nazârım da boş gönlüm de, siz yazın
Kalmadı kitabete istidadım
Senden sonra müfrettir benim adım
Ayağımız salıncaktan sarkıp toprağa
Değdiğinde başlamıştı mutsuzluğumuz
Baharda sitem etmezdik düşen yaprağa
Kaldırım çizgisiydi umutsuzluğumuz
Anadan üryan mutluluk yatar edepsiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!