METROPOLDE YAŞAMAK
Küçük bir şehrin gecesinde bindiğin otobüs,bir sabah gözlerini açtığında büyük ve sisli bir kentin ortasına bırakıverir seni.
Okulun ilk günü anne babanın seni oracıkta bir başına bırakıp gittiği günkü duyguların gelir aklına…
Korku,bilinmezlik,cesaretsizlik ve bunun gibi bir sürü meyus duygu.
Ürkek bakışlarla bakakalırsın öylece yanından geçen insanlara ve onların sana uzak yaşamlarına…
Teselli cümleleri kurarsın zihninde,bu da geçecek,alışacağım! ..
Hani bir köye girdiğinde ağır bir koku karşılar ya seni ilk önce.Alışamazsın tezek kokusuna bir müddet.Ama zaman geçtikçe hissetmemeye başlarsın,alışırsın.Koku kaybolmuştur zannınca …
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta