Metin Başol Şiirleri - Şair Metin Başol

Sonsuz bir bekleyişti.
Neydi?
Siyahın derinliklerinde saklı,
Susuşlarındaki beklediği,
Kimdi?
Bilirdik belki biz de,

Uyandım da uykumdan sana geldim
Bomboştu sokaklar izin kalmamış
Her mevsim bahardı, senle güzeldim
Hazana dönüşmüş, yazın kalmamış

Aşkınla kahrolup bunasam da ben

sonbahar günlerinin
başlarıydı henüz
kuşların ötüştüğü hüzün dolu
sonbaharlara inat
pırıl pırıl parlayan güneş gülümserken gökyüzünde
sararmış yapraklar dökülürdü ağaçlardan

Ne olur gel cilve yapma
Bir gün ecel bulur seni
Her güzelden bir huy kapma
Bir gün ecel bulur seni.

Yarim içimi yakarsın

Yepyeni bir ateş düştü içime
Duygular içimden taşarak gelir
Sözler giriyor biçimden biçime
İçimde çoğalıp coşarak gelir

Yarım kalmış, buruk şarkı maziden

Bana şair derler, ne şairim, ne yazarım
Yoktur kalemden farkım, yalnız yazar çizerim.
Bilin dostlar iyi bilin, ben de bişey yoktur,
Gerçek şair kalbimde, o söyler ben yazarım.

kendi iç seslerimle titrerken
şaşırtıyor uzuvların ahengi
bir şey biterken.

............................biterken.

Koşmak yine sana, adım adım, karış karış
Bu, kazananı olmayan bir engelli yarış
Yeniden sana koşmak, yine başlamak için
Kalmak için değildi, gitmek için bu varış.

Kutsal analardan almış ismini
Bitmez ki anlatsam güzelliğini
Değişmem vatanın bir köşesini
Benim şirin yurdum, güzel Türkiyem

Cennet Kevser’i, sanki ırmakların

gözlerinden düşen bir damla yaş olsam
hep yanağına aksam hem içine
ellerinle siler misin beni?

Ankara rüzgarının savurduğu
saçlarında,