İsimsiz Şiir
Umut devşiremezsin, umutsuzluk bağında
Artık durmasın öyle ellerin şakağında
Cemâlinin nurundan yırtılır karanlıklar!
Yeni güneşler doğar ufkunun şafağında...
Kırgınım Sana Gönül!
İsyanım sanadır, değil kadere
Üzgünüm, kırgınım sana ey! Gönül!
Erişilmez değer idin gözümde
Sonunda sen de mi? Aldandın gönül!
Karanlığın Işığı
Ne zaman ufka takılsa gözlerim,
Kara bulutlar çöker üstüme
Eser fırtına/bora, ruhumda
Öyle bir sarsar ki derinden!
Kendimi rüzgarlara bırakmak istiyorum!
Dağılıp paramparça savrulmak istiyorum.
Kapkara semalarda bulutlara karışıp;
Yağmur olup özümle buluşmak istiyorum…
Yalvarırım ne olur, durdurmasınlar beni,
Deprem..!
(Öyle Pervasız Ki, Deprem..!)
Şiir diye bakmayın, bu bir şiir değildir!
On Yedi Ağustos'un acı hikâyesidir...
Maksat, bu felâkete dikkat çekilmesidir...
Neden?
Bana olan sevgin, yoksa bitti mi?
Neden hislerime hitap etmiyor?
Gönül bahçemdeki güller soldu mu?
Neden kokuları sana gelmiyor? ..
Neden Çıktın Karşıma?
Mademki beni böyle bırakıp gidecektin,
Ey! Zalim! Mademki sen, ellerin olacaktın,
Tertemiz aşkımı sen, öksüz bırakacaktın!
Söyle Allah aşkına, neden çıktın karşıma?
Yine Akşam Oldu,
Yine akşam oldu çöktü karanlık,
Rüzgâr hafiften esiyor;
Karanlığı seyrediyorum penceremden
Gecenin karanlığı içime çöküyor,
Yüreğe Sadakat
Ey! Sevgili,
Bu nasıl bir bağlılık, nasıl bir sadakattır?
Anlamıyorum! Anlayamıyorum...
Bana değildir bu tükenmez tutkun!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!