Ilık bir akşamüstü,
Geçiyordum ahşap evinin önündeki kaldırımdan.
Sürtünüp de geçince yanımdan,
Titreterek ürperttin, kıl köklerimle beraber benliğimi.
Başımı kaldırıp sana baktım,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta