Mesut Öztürk Şiirleri - Şair Mesut Öztürk

içim daralır sığamam bulunduğum ortama
Bir sıkıntım var bilemem bağlarım yorgunluğa
Daraldıkça çarpması hızlanan kalp atışımda
Söyleyemez dilim susar karanlıklara

Her derde bir derman bulunur der atalar

Unutmak istemiyorum, gözlerinin rengini,
Bakınca yürekler yakan.
Unutmak istemiyorum, o nameli sesini,
Duyunca ortam ferahlatan.

Unutmak istemiyorum, o güzel yüzünü,

Ben sevmeyi unuttum.
Gülmeyi coktan unuttum.
acılar çektim,
sustum,
yuttum.
Ben dostluğu unuttum.

Akmasın gözyaşın, al mendili sil hele,
Bak kır olmuş saçın, bu acı elem niye?
Kahrettin kendini, birgün döneceğim diye,
Bak yıllar oldu, hala burdasın be!

Ne olurdu bende gülebilseydim,

Ne söyleyeyim ben sana
Aramizda cahil insanlar da var ama
Kulak ver sen sadece bilinçli olana
Iman yakışmaz, sunni, alevi insan ayırana.

Aleviyim diye sakın ha dışlandığını sanma

Ezdiler, bezdirdiler beni yaşamdan,
Kırıpta kopardılar, sıcak yuvamdam,
Yalanla dolanla soğuttular,vatandan,
Hakkım sana haram ey! Almancı!

Kendi dilini bilmezsen,

Nerdeydin acı çektiğim zaman,
şimdi anlıyorum herşey tamam,
Bir hayal uğruna yaşanan o an,
Ekmeğim kalmadı acıktı gönlüm.

Açlığın ne olduğunu öğrendim nihayet,

Ben böylesi sevilmedim
Hep kanatıldı yüreğim.
Bulutlara dokunurcasına
Yumuşak değildi ellerim.

Ben böylesi hiç sevmedim.

Vatanıma kanımı verdım bayrak ugruna
Daglarda nobet tuttum; ask ıle
Sıper ettım gogsumu dusman mermısıne zevk ıle
Engin dağları aştım derin ırmaklardan geçdim
Puslu vadilerde düşmanı kırıp gectim
Özledim anamı yarimi hasretle

Ne durumda hangi ortamda bulunursak bulunalım,
Herkesin bir ortak noktası vardır.
Hepimizin hayatını mahveden,
Hepimize yaşama sevinci veren,
Biri vardır.
İşte o biri varya? bizlerin ortak noktasıdır.