Anadolu'nun bir köyünde bir Mert Ali vardı
Yoksuldu biraz ama namusuyla yaşardı.
Yoksul olsa da aska uzanmazdı harama eli
Çünkü bizim Mert Ali'nin gönlüydeydi zenginliği
Gönlü de boş değildi Fatma'ya sevdalıydı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta