Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Gecenin katresinde
Uyku uzak diyarda
Saklambaç oynar
Gözlerin küserse yıldızlara
Saksıda umut çiçeği
Birde ben

İki dört arası
Uykusuz bir saatte
Anımsayınca
Geldin yine erken sabahıma
Anılarıma sordum
Silmişler seni

Sanki gün ışığı
Ufak bir çatlaktan
Bir yol bulmuş
Sızıyor
Bütün labirentler
Yalınayak koşturmacada

Hasretin çağırır
Uzak bir kıyıdan
Gelemem
Sarılmış sarmaşıklar
Kördüğümdür çözemem
Vakte geç kaldıysan

Ilık bahardan kalma
Itırda soluk pembe çiçekler
Öyle kokuyor bahar
Sen aklıma gelince
Saçlarımda çiğ
Gözlerimde menevişler

Gidemediğimiz
Vapuru kalkmış
Ada sokaklarında
Hayaline
Yağmura tutuluruz
Soğuğun rüzgarı

Üç sızı
Gölge düşürürse
Yitik gecelere
Bil ki aklım hala seninle
Kalbim cam kırığı
Gözlerim sağanağa doymadıysa

Bir zamanlar
Sevmiş olman
Hala seviyor
Anlamı da taşımaz
Olsun
Olduğu kadarıyla

Bir ayrılık ateşi
Yanarda başucunda görmezsin
Bazen vedadır sessizlik bilmezsin
Gurbet çağırır da gelmezsin
Gidenden kalana
Yadigardır anılar

Güzel bir güne
Günaydınla gülümsemiş
Camdaki menekşeler
Temmuzda aşk mı kokar
Bütün çiçekler
Gün rutininden çıkmış