Melahat Çetinkaya Şiirleri - Şair Melaha ...

Yüreğimde sevgi seli
Akar gider dosta doğru
Açar yediveren gülü
Kokar gider dosta doğru

Hasret otağ kurup cana

Sorma bana sevdiğim.
Nerdeyim ne haldeyim.
Hasretin kollarında,
Bitip tükenmekteyim.
Ayrılırken yüreğim,
Benliğim sende kalmış.

Adam vardır, hazanı,nev bahara döndürür
adam var,gözlerinin ışığını söndürür...

Adam vardır,ağzından şeker ile bal damlar
Adam var,akrep bile kaçacak delik arar.

Yedi Düvele ders veren
Tekbirle ölüme giden
Şehadet şerbeti içen
Düşen candır Çanakkale
Bir destandır Çanakkale …

Bir gül kesiği var yüreğimde
Kanıyor ince ince.
Aksayan gecelerin topal aydınlığında
Umut sürüp üstüne
Öperim alnından yavaşça.
Öptükçe büyüyüp güzelleşiyor haspa.

Hiç düşünme çat kapı gel bir gece.
Kuralım dost sofrasını birlikte.
Kıralım sohbetin belini yine.
Başlayıp havadan sudan,
İneriz en derinlere...

Serilir doğaya bir atlas halı
Duvardan duvara, sarı kırmızı.
Dikmen sırtlarında şimdi moda bu.
Ağaçlar salkım saçak.
Dalları,ha koptu ha kopacak.
Rüzgar senfonisiyle,

Ben Gezi Parkında,
Kanat çırpan kelebeklerin
Ruhumda estirdiği
Fırtınayı seviyorum.

Ben Gezi Parkında,

Hasretin içimde kapanmaz yara
Yaş olup gözümden akar sessizce
Herkes sevdiğini sararken aşkla
Yüreğim kenardan bakar sessizce...

Ne haberin gelir ne de selamın,

Bana aşktan sevdadan dem vurma sakın usta
Yandı ağzım onlardan hassasım bu hususta.
Aşk dediğin nedir ki, acısı kat kat pasta
Kanayan yaralara Şiir sürüver usta.

Çalmasını bilene sevgi beste yürek saz