Herkes kendi ölümüne alışmakta şimdi
dışarıda alabildiğine yağmur
alabildiğine gece
yalnızlığa alıştırmaya çalışıyor bir şarkı
herkes kendi uykusunda
gece
saat yine 'Sen yoksun'
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Hiçkimse giremiyor başkasının cesedine
herkes kendi ölüsünde uyuyor ...ve ben şiiri kutluyorum..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta