derin bir acı ile okudum..
sesimin titrediğini yüreğimle.
yazabildiğin titrek notlarına düşen göz yaşlarını...
kimse yoktu,
bir kez daha sesli okudum...ve seninleydim...yanımdaydın..
sımsıkı sarılıp bedenime...kollarını çözmek bilmedin..
yüzüne inen nur beni de aydınlattı...
senden çok ben ağlıyordum...
sana hava gibi...su gibi..gelmiş olmak...
benimle hayata bağının devamı demek oluşum..
dışarıdaki tek soluduğun olmak...ve seni ayakta tutanın ben...
evet ben senin biriciğin kalmak...
tek güzel şey dediğine ağlayışım...
bir mahkum gibi baktığında dışarı
orada sadece beni bulmuş olmana dayanamam..
ve seni şimdi daha çok seviyorum...
seni neden sevmekten kurtulamadığımı görüyorum
ben sana...sen bana akarken..
beni artık defterinden sildiğini...
ve kalabalıklara karışıp bir çöp tenekesi aradığını...
buruşturup atacağını bekliyordum...
öyle de yapmış olsaydın...sevgim geçmeyecekti..
ve tek güzelin...nefesin..havan ve suyun olmak için
her şiirim sensin...
ve senin için olacak sevgilim...
20.08.2005 / üsküdar
mustafa kaya
Kayıt Tarihi : 20.8.2005 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
duyguların yoğun oluşu güzel ama şiir dilinden kayma var...
o yüzden beklenilen etkiyi yapmıyor bence...
yeniden gözden geçirilse ve şiir dili korunsa.....
TÜM YORUMLAR (1)