Meksen Kılınç Şiirleri - Şair Meksen Kılınç

Aşka tarif arama boşuna,
Benim gözümden baksana sana
Aşk kağıda yazılmıyor amma
Adını adımın yanına,
bir kalp içine yazar, imzalarım.
bir kuru kavak ağacına...

Ben deli,
İçimde kırk deli daha,
Bir taş attım kuyuya,
Kaç akıllı çıkarabilir.
Kaldıysa bu zamanda,
Aklı başında...

Beni öpersen tutuşur zaman,
tutsağı olurum ihtirasın.
Dokunma bana tutamazsın kor gibi yanan tutkularımı.
Kan gibi düşerim kadehine,
sızarım dudaklarından...
bu gece de şerefine içerim arsızlığın...

Saçlarım,ruhum gibi darmadağın...
Ömrüme mührünü vurmuş ölüm gibi dudakların...
Gamzelerine karışmış dudakların
al al yanakların...
Besbelli gamzelerinde yatar ölüm uykusu...

Gönlüm hasta,ömrüm marazlanır
Umutlarım yasta,gönlüm de kara sevda.
Nasıl yaşarım ben böyle bir zamanda.
Hekim olsa ilaç yazamaz,
Kara yazı ile yazılmış kaderime...

Uyuduğumda geçeceğini sandığım,
Ne kadar dert varsa,
Kör vakitte Sabahına Uyandığım da,
hepsi de katar katar oldular
dizildiler boğazıma...

Mavi gökyüzünü beyaza boyamış bir buluttu kalbi,
Duru duru yağmurlarda yıkanmıştı tüm güzelliği...

Meksen Kılınç 07/09/2020

bir şair ölmeden az önce,
şiirlere matem düşer,
mısralara devrik cümleler.
kafiyeler üşümüş sanki,
sarılmışlar sıkı sıkı öznelere.
hecelerin kanı çekilmiş gibi

Bir bir sönecekti şehrin tüm lambaları,
diz çökecekti korkudan şehirler,
düşecekti maskeler.
salkım salkım ipe dizilecekti gölgeler,
bir of çeksem bitecekti bütün dertlerim,
güvendiğim dağlarda sen olmasaydın eğer...

Bir zamanlar...
İncir ağacından bile, AŞK düşerdi toprağa.
Düşmezdi Canlar, gül yaprağından kırmızı kırmızı.
keşke yalnız gülün dikenleri batsaydı yüreğime, bu hayatta acı acı...
olmasaydı beni kül eden güllerin kokusu, rengi.
Düşmezdim böyle pervane gibi gülün ateşine.