Meksen Kılınç Şiirleri - Şair Meksen Kılınç

Aşka tarif arama boşuna,
Benim gözümden baksana sana
Aşk kağıda yazılmıyor amma
Adını adımın yanına,
bir kalp içine yazar, imzalarım.
bir kuru kavak ağacına...

Yarım kalmış bir duasın bir dervişin dilinin ucunda
Hiç bitmeyecek amin denilmeyecek bir dua
Yalnızca rabbimin bile bileceği bir muamma
Bir sır olarak kalacaksın hep kainatta…

MEKSEN KILINÇ

ansızın
sessiz sedasız
gelir ölüm.
sürgülü kapılardan geçerek
bekler seni yanı başında
emaneti alarak

Bir adam;
Her gün Mecnun,Her gün yorgun.
Leyla'yı aramaktan...
Bir kadın;
Leyla;bir gün var,bir gün yok.
Kendini aramaktan...

Ararken kendimi karanlikta,
Gozlerine takildi ayaklarim.
Duserken geceye yildizlar,
Yine zuluflerine dolastim...

Meksen KILINÇ

Sorma bana AŞK nasıl, nedir diye?
Sana aşkı tarif edecek ne Kalemim,
Ne de anlatmaya yetecek kadar
sihirli sözcüklerim var.
İlla ki bir cevap istiyorsan,
Ben ol da bil derim sana...

Aşkla öldürdüm ölmemeyi, aşk beni öldürse de
Dünden geldim yarınlarda tükendi bu günüm de
Ben zaman bilmez bir deliyim sende lale devrinde
Sen beni akıllı bilsen de divaneyim ben aşkın seyrinde

Seni bu şehirde sevdim ilk önce

Zemheri olsa da doruklarda,
Doğar küllerinden, direnir her yokluğa,
Kaf dağında zümrütü ankadır namın,
Açılır Saçları çiçek çiçek, ruhumuzda.
Her mevsim namın kalır, unutulsa da adın.
İlkbahardan sonra, beşinci mevsimdir Kadın...

İçime açılır bütün kapılar,
Kapılar kilitli,
Yüreğim zelzeli
Gözlerim hep ışığa perdeli...

Doğmuyor güneş pencereme

elli yıldır dertsiz gamsız hayat sürmüş, aldanmışım.
bütün dertlerimi babam omuzlamış öyle yaşamışım
baban hasta olmayınca derdim var deme kimselere.
dertsiz hayat ararsan yalnız bir ölüm var gerçekte.
şu hayatta derdin varsa anla ki babasız kalmışsın...