Mehtabın, bir ucundan
Bir ucunaydı sevdamız
Sevmeyi seviyorduk mertçe
Pencerelerin ardında kalsak bile
Gönül güneşiyle yüz-yüze gelmiş ayın
Sohbetiydi geceler..
Seviyorduk sevmeyi nedense
Mehtabı görmeyen kuytulara karşı..
Nefret karanlıklarda kalıyordu hep
Mehtabın da sokakta
Kalmasını ve üşümesini istememiştik.
Nefret ve adavet tecessüm etmişti
Kapalı kapılar gibi..
Beni ben eden sendin
Var oluşumu seninle öğrenmiştim.
Belki beni benden alışınla
Burçların ardına uçmuş olacaktım.
Kapılar açılmalıydı hürriyetime
Mehtabı içeriye almalıydım
Damla-damla parıltıların donmasını
Engellemeliydim..
Sevmek alevlenmişti nefrete karşı
Nefretten nefret etmemiz içindi
Onun için biz bizim içindik.
Mehtap da bizim içindi..
07.02.2024
Kayıt Tarihi : 7.2.2024 17:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Var oluşumu seninle öğrenmiştim.
Belki beni benden alışınla
Burçların ardına uçmuş olacaktım.
Şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Her şey bizim içindi,
"Nefreti" dışarıda tutabilseydik,
Ayrıştıranlara fırsat vermeseydik,
Ve sadece "nedensiz sevebilseydik"
Birbirimizi...
Üşümezdik
Üşümezdi mehtap....
Tebrikler Bedri Bey..
Teşekkürler üstadım
VAROLUNUZ..
TÜM YORUMLAR (9)