Bu seni ilk kaybedişim değil
Öyleki veda etmeden de gidebilirsin bana
Ağlayacak bir mazimiz yok ki bizim
Ve artık gözlerindeki yaşları sil
Çünkü artık kanmıyor bu adam timsah ağlayışlarına
Unut geçmişi
Gel bugüne
Ben orada bir yerde
Seni seni bekliyorum
Yalanla süslemedim söylemlerimi
Sen uyurken
Seni düşlerimde kaybettim
Belki de yasak ikimize senli benli günler
İçimdeki efkar ve söyleyemediklerim
Bu yüzden
Bu yüzden mi yasak bana tebesümler?
Yatagımda kadın terleri
Sensizliği seçtiğim günden beri
Biri gider biri gelir ileri
Değilim ki yasakların şairi
Ben kendimi bildim bileli
Bir Servet-i fünun şairi
Evvel kurtla kuzu ayrı ayrı gezerdi
Şimdi ise kurt kuzuyla gezmekte
Kuzu ise o hazin sonu beklemekte
Düzen değişmiş memlekette
Sorma beni dostum
Ben yoruldum düşü düşüncelere yüklemekle
Şimdi sıra narsist sevişmelerde
Yerli yersiz öpüşmelerde
Nezaketsiz konuşmalarda
Ve sonra seninle hiç birşey yaşamamış gibi
Geceden kalan güne devam etmekte
Önümüzde uzun yıllar varken,
Nasılda tüketmişiz kelimeleri...
Şimdi hiç birşeyden söz etmeden,
Dilsizler gibi baka kalıyoruz bir birimize...
Konuşmak istesekte,
Etimle kanımla ben de insanım sonuç da
Sabrımın sınırlarını zorladığı şu an da
Ne olur sorgulayıp yormasan beni
Ruhumdaki afakanlar yetiyor zira şu anda
İnceldiği yerden kopsun istemen ipler
Şiirler senden bahsediyor
İnsan dinginliğinde bile seni arıyor
Ve değilmiş sadece dinğinliğinde seni aramalar
Bir karmaşanın orasında bile seni aramışlar
Her halde bile seni ararken insan oğlu
Nice yollar yürüdüm de geldim...
Ayaklarımda değil artık yorgunluklar...
Anne dizkapaklarımda müzmin bir ağrı var...
Artık ruhum da yoruldu,
Ey anne şu an da karşında yorgun bir adam var...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!