Bu sarayda Padişah Sultanları ağırlar
Yıkılır bir gün saraylar Sultanlar Padişahı uğurlar
Denge hep aynıdır körler sağırları ağırlar
Yıkılan saraylar ise saltanatı uğurlar
Ne saltanatın kalır
Uzanıversem siyah bir gecenin koynuna
Bir yorgan gibi çeksem üstüme gecenin siyahını
Avutsam şu gönlümü siyahın mateminde
Anlasa sevmese seni
Çünkü yok artık ruhum aydınlık yanı.
Uzun bir aradan sonra ikinci defa yazıyorum sana
Çünkü dün gece seni gördüm rüyamda
O müstesna yüzün gülümserken bana
Sanki elim kolum bağlıydı gelemedim o an yanına...
Sevgilim,
Yol gitmekle bitmez
Sür demiratını
Seni kimse beklemez
Yalnızsın doğduğun günden beri
Yola eşlik edecek biri olmaz
Tanrı kusursuz yaratmadı beni
Öyleki kusurlu bir yaşam
Ve sonrasında benim gibi
Yoktan var et buyurdu kendini
Benki vazgeçtiğim günden beri
Yokluğunun girdabında savruluyorum
Sanma umut ediyorum
Sanma seni seviyorum
Alışkanlıklarımızdan yoruldum
Bu aralar çok bunalıyorum
İçimde acın yüreğimde yangın
Közler üzerinde gibiyim sanki ağır ağır yanıyorum
Bu aşkı ateşi
Yanıbaşımdayken yabancı oluşunun alevleri
Hey canım dediğim
Kadehler dolup boşalınca
Aklımda heyecanların yortusu
Unutulmuş aşkların tortusu
Boğazımda düğüm düğümken
Kimseler bilemezken
Bir varmış bir yokmuş gibi
Öyle kolay unuturum seni
Masalmış rüyaymış gibi
Avuturum kendimi
Sen bile inanamazsın
Bu son sabahmıdır seninle
Gönlüm neden hüzünlü?
Ne olur ayrılık deme bana
Gönlüm hala seninle
Her günüm bir sabah olsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!