Mehmet Özparlar Şiirleri - Şair Mehmet Ö ...

Bağlanırsam gönülden bağlanırım canım,
Ayıramaz hiç bir kuvvet,
Koparamaz seni benden,
Ben sevdimmi,adam gibi severim.

Uzat ellerini korkma,

Gülemem başkaları ağlarken,
Sevemem nefret edeni,nefret edilirken,
Ne kadar da çilekeş olsam,
Derdine ortak olamam bana acı verirken.

Acılarla dolu küçücük dünyam,

Yalnızlığımı hissediyorum güneş batarken,
Karanlığın sessiz derinliğinde,
Kabuklarına çekilmiş insanlar,
Hayat bitiyor adeta güneş batarken.

Hüzün dolu bir sessizlik kovalıyor,

Ellerim kalem tutamaz oldu artık,
Dilim varmıyor geçmişi yazmaya,
Bir bıkkınlıktır içimde,
Kalbim yorgun,
Düşlerim yorgun,
Seni aramaktan yorgunum,

Sorma hüzünlüyüm,
Çiçekler solmuş boynu bükük.
Bağlamamın telleri yanık yanık çalıyor türkümüzü,
Güftelerde hüzün yoğunlukta.
Boğazımda düğüm düğüm hıçkırıklar,
Gözlerim uzakta seni ararken,

Biliyorum ellerini açmış beni bekliyorsun,
Gözlerin ufkun derinliğinde arıyor sevdiğini,
Kalbimde bir korku,hani nerdesin ey yüreğim?
Hani yine bir araya gelsek kırılırmısın?

Korkuyorum,içimde kalan o yarım sevgiyide bitirmekten,

Unutmak istiyorum seni sevdiğimi,
Düşüncelerimi saran benliğinden kurtulabilmek,
Aldatmak istiyorum kendi kendimi,
Mutluluğumuzun yalan olduğuna inandırabilmek,

Nereye baksam o gülümseyişin,

Sokak aşkı değil benim aşkım,
Yılların tüm özlemi yüklenmiş benliğime,
Hani toprağın suya hasret olduğu gibi,
Yağmur damlacıklarının toprağa ilk değişi gibi bir şey.

Sokak aşkı değil benim aşkım,

Yine kalemi aldım elime.
Bir yıldır uzak kaldığım karalama defterime,
İki satır seni yazmak istedim.

Kafam bomboş.
Sanmıyorum,o günleri dile getirebilir miyim?

Deniz kenarındayım,
Dalmışım gurubun derinliklerine,
Dalmışım kızıl renkli o çizgiye,
Yalnızım.
Kendimi ateş içinde hissediyorum.
Yanıyorum.