Sonbahar
Ayrılık mevsimiydi ikimizin..
Yine sis çöktü dağlara
bir soğuk rüzgar,koptu uzaklardan
Üşüdü ağaçlar,savruldu yapraklar..
Ben her sonbaharda
Gelsen,
Vursan kendini kıyılarıma..
Martılar sevincinden atsa çığlıklarını..
Sarılsak
Yüzyıllık hasreti dindiricesine,
Uyusan kollarımda
Günü gelmişse bir sevdanın:
Ansızın yakalar seni.
Bir alış verişte,bir düğünde
Bir merdivende,
Sanki serseri bir ok
Saplanır kalır yüreğinde
Akşam olup, baş yastığa koyunca,
Tutmaz uyku,bana hayalin gelir.
Özlemin artarak,beni vurunca,
Uzaklardan esen,rüzğarın gelir.
Resmini çizerim,karşı duvara,
Bugün yine gittim,
o çok sevdiğimiz bahçeye.
Kimse yoktu,
yine aynı masaya oturdum,
iki çay söyledim,
belki gelirsin diye..
Ne türk,
ne kürt,ne çerkez,ne laz
farklı degil birbirinden..
farklı değil,
teni olsa da siyah/beyaz
Bir çiçeğe rastlamıştım..
Renklerine aldanmıştım
Umutlanıp,bağlanmıştım
Yalan, yalan, hepsi yalan.
Kalbim sözlerine kandı.
Köşelerde büfelerde,
umut satılıyor ülkede,
Her ayın
dokuzlu günlerinde,
milli piyango ellerde.
Pazartesi on numara,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!