sarısına öksüzlük çöken,
tek tek yolunan,
kırpılan
atılan,
dalında mahzunluk.
üstünde hoyrat eller
ellerime iki papatya çok yakışırdı martın on beşinde
gözlerime çektiğim bir deniz mavisiyle güldüğümde
yarınların sevdalı hayalleri gerçek olurdu düşlerimde
çünkü iki papatyada her seviyor sevmiyor düellosu senle biterdi
Sazımın tellerinden acılı nameler kopar
Yalnızlık türküsünün sesleri odama dolar
Bir ölüm havası ki odam öyle kokar
Olmasaydı imanım, intihar etme hevesim var.
Sazımın tellerine asardım kendimi usulca
Ölümün en güzel yanı da bu olsa gerek.
Pencere
pembe panjurları vardı penceremin
güneş oraya nazlı nazlı dokunur,
beni, melek edasında uyandırırdı.
Sen her gün uğurlarken pencerenden güneşi
Ben, yıldızları topluyordum geceni süslemek için
Ve hiçbir zaman uzakta değildi onlar, bilseydin
Uzanırdın her birine, avuçlarında parlarlardı geceleri
Sen pencerenden uğurlarken güneşi her gün
Hayalci kahvehanesinde
Bir türkü tutturdum
Sevdalıların ateşiyle
Adını anaımsamadığım bir türkü
ama sözleri
Sözleri anımsamaktan öte
Oysa sen sandım tüm hayaldeki perileri
…
Peşinden koştuğum her çocuksu rüyam,
Kayboldu yaşım ilerledikçe.
Zıpçıktı oldu hepsi birden,
Bir on dokuzuncu yaşın ergenlik çıkmazında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!