Yine boş geçiyor hayat
Haber alamadan senden,yalnız
Kulaklarımda çınlayan sesin
Gözlerimdeyse hayalin var
Konuşuyorum senle yanımdaymışsın gibi
Gurbette akşamlar hüzünlü yine
Gözlerde hayalin var,yürekte sevdan
Gece karanlığı gözlerin sanki
Uykusuz gecelerde yıldızlar sırdaş
Dalgalar seni bana getirmiyor ki
Ama adım yalnızlık
Giden gemilerle yoldaş yüreğim
Hep kendimi vururum bir akşamüstü
Yalnızlığı da yalnız yaşarım
Yaşayabiliyorsam eğer bir başıma…
Neden çocukluk bir başkadır? Sorumluluk olmadığından dolayı mı acaba? Yoksa saf ve duru bir kalple bakıldığından dolay mı hayata?
Hatırlıyorum da küçükken köydeki evimizin önünden küçük bir dere geçerdi.Biz “çak” derdik.Şimdilerde suya hasret.Ne zaman yolum düşse köye,eski anılar depreşir yüreğimde.İnce bir sızı halinde sarar bütün vücudumu.Çoğu zaman ağlayasım gelir ama utanırım ağlamaya.Erkeklik damarım kabarır,Orhan Veli’yi hatırlarım;
*Baka kalırım giden geminin ardından;
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Çocukluğumun dar sokaklarına özlem duymakta büyüklüğüm
Kontrpedal bisikletimle
Gözümde devasa büyüyen o küçücük yokuştan kendimi bırakışım
Hayatın hoyratlığına inat
Saçlarıma değen her rüzgar zerresi
Özgürlük kokuyordu sıcak nefesiyle
Akşamlar serin oysa her gidişinde
Bense sıcaklığına hasretim
Hasret bütün benliğim
Bir tutam söze...
Ansızın gelir ölüm
Ansızın yakalar sinenden
Bir taze soluk almak istersin belki de
Nefessiz kalacağını bile bile
Tutunmak istersin hayata yepyeni adımlarla
Nafile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!