Mehmet Kıyak Şiirleri - Şair Mehmet Kıyak

Hiç düşünmemiştim,
O zamanlar.
Bir bardak su içer gibi
Bütün bir ömrü içeceğimi…

Ömrümmüş meğer içtiğim.

Ey Gönül!
Sana, ‘gönlüm, derdim,
Benimsin, derdim,
Sen, benden ayrısın,
Söyle, nedir derdin!

Bir kalp seni düşünür,
Senden uzakta.

Bir kalp seni özler,
Senden uzakta.

Heybetli bir dağ gibiydin,
Tipi nedir, bora nedir bilmezdin,
Artık bu acılardan sonra sen de,
Sönmüş bir volkan gibisin!

(20.01.91)

Hastayı ziyaret etmek gerekir,
Geçmiş olsun demek gerekir.
Ben hasta iken geçmiş olsun demeyene,
Söyle ne demek gerekir?

Üzgünüm ama...

An an geçiyor zaman,
Zaman beni sorgular, ben zamanı…
Dönüp bakıyorum maziye,
Hesap soruyorum:
Emeklerim nerede?
Oysa zaman benden hesap sorar,

TERKEDİLMİŞ YUVA

Nasıl da telaştadır,
Kuşlar baharda…
Erkek- dişi, yuva yapmak için
Yarışta…

Ey Bülbül!
Sana, ‘gönlüm’ derdim,
‘Canımsın’, derdim,
Sen,‘Gül’e gönül verdin,
Söyle, bu mudur derdin?

OYSA BEN…

Siz uyudunuz geceler boyu,
Ben, hep düşündüm,
Siz gezdiniz, eğlendiniz,
Gündüzler boyu…

Tezgâhtarlık yaparak, ikna ettim sanma,
İkna ettim de, aldattım sanma,
İkna olanın da bir yargısı vardır,
Aldatan ancak kendisini aldatır.

(29.07.1992)