Mehmet Kıyak Şiirleri - Şair Mehmet Kıyak

çok uğraştım olmadı
ne ben
onunla olabildim
ne o benimle
ben artık
onsuz yaşayacağım

BU CAN KİME YANAR?

Cân yanar, Cânân yanar!
Cân, Cânân’a yanar,
Cânân, Cân’a yanar...
Söyle, bu can kime yanar...(yana...)

ÖZGÜRLÜĞÜME DAİR

Özgür doğdum,
Özgür yaşamalıydım.
Özgür görmeliydim,
Tüm insanları…

DEMEK GİDİYORSUN

Sen gidiyorsun;
Aslında yüreğimi yerinden,
Söküp götürüyorsun!
Yüreksiz nasıl yaşarım ben,

Şiirler, bir gülistanın gülleri gibidir.
Şairler, gülistanda şakıyan bülbüllerdir.

Dağların zirvesinde olsa da,
Dağların ardında olsa da,
Dağlar kadar yücedir mutluluk.

Yücelere ulaştığımız sürece,
Dağları aştığımız sürece mutluyuz.

Ben onda ne bulmuştum,

O bende ne bulmuştu,

Hiç bilmiyorum,

Bilseniz ne canlarım gitti,
Bu cennetten…
Kaldımsa da ben burada,
Kaldım her dem ah u zârda...

Bugün gitsem,

HEP HÜZÜN HEP HÜZÜN

Bir gün, gülemeyecek miyim ben…
Hep hüzün hep hüzün…!
Bir gün de düşünmesem,
Bu memleketin sorunlarını,

İyi ki sevmedin o zamanlar beni,
Yoksa bu aşk böyle sürer miydi?
Birazcık sevseydin beni,
Bu aşk daha o zaman biterdi!

Ben zor aşkların aşığıyım,