Mehmet Kıyak Şiirleri - Şair Mehmet Kıyak

BU MİLLET

Nasıl olmuşsa,
Kurtuluş savaşında,
Tek yürek, tek bilek,
Bu millet…

Sanmayın ki,
Kendim içindir çektiklerim,
Sanmayın ki,
Kendim içindir isteklerim…

Beni bu memleketin kahrı öldürür,

Neydi bilmiyorum,

Beni böylesine çarpan…

Gizli bir güç müydü?

AÇLIK

Şu insanoğlu aç mı tok mu acaba?
Açlık, midede mi,
Yoksa gönülde mi acaba..?
Karnını doyurursun, gönlü aç…

Diyorlar: Sabret,
Sabrın sonu selamet!
Her şey geçer,
Biter bu hasret!
Sen gelmeden,
Biter mi bu hasret?

SUSUYORUM

sustum
konuşmayacağım
konuşmak niye
duyan olmadıktan sonra

ZORBALIK

Ne zorbalar gördüm;
Ne zorbalıklar…
Sandılar ki,
Zorbalıkla her şeye sahip olacaklar…

YÜREK DEDİĞİN

Yanmayan yüreğe,
Yürek mi derim ben!
Yürek dediğin yanmalı,
Yanmalı, kavrulmalı,

TANIDIĞIM O

Tanrılaştırmak istemiyorum,
Nasıl tanımlayayım bilmiyorum;
Fakat Tanrı’nın yarattığı en mükemmel,
İnsanlardan biri olduğunu sanıyorum!

Dün babama öğrettin,
Bu gün bana öğretiyorsun,
Yarın çocuğuma öğreteceksin,
Gerçeklerini hayatın!

Babam saygıyla andı seni hep,