Gölgelerde ilk gün;
Heyet
Seni görecek dediler
Öyle kolay değil
Kabul edilmek gölgelere
Alıp götürdüler;
Çırpınmaktan
Bir hal olmuşlar
Amaçsız sürükleniyorlar
Haberleri yok,
Sözde
Kontrol ediyorlar yaşamlarını;
Sonbaharı hatırlatıyor burası;
Güneşi göremediğim
Puslu bir gökyüzü
Ruhumu alıp götüren
Poyrazlar…
Öyle de olmalı
Kuzeyden gelen bulutları karşılıyorum
Nakkaştepede
Burnumda
Gecikmiş yağmurun kokusu
Gökyüzü
Gölgelerin rengine bürünmüş
Yalnızlık,
Artık
Romansın
Gitarda gezinen notaları
Benim için,
Bazen huzur bile buluyorum...
Sessizlik,
Ruhumu zehirliyor
Ne mehtabın güzelliği
Ne de
Huzur veren şafak vakti
Hiç biri tutmuyor gözlerinin rengini
Önce tereddüt ettim
Sonra devam ettim yürümeye
Yağmurda ıslanmış
Kuzey rüzgarıyla donmuş sokakları
Önce tereddüt ettim
Rüzgarda süzülen martılar gibi
İpek saçlarında gezer ellerim
Gündüzün geceyi kovduğu gibi
Yalnızlığımdan kurtardı gözlerin
Sen aşkı bulutlara taşıyorsun
Bazen
Bir meltem esiyor;
Ruhumu
Kasıp kavuran yalnızlıktan
Umuda taşıyor;
Seninle hayal ediyorum kendimi
Gecenin sükunetinden
Günün keşmekeşine düştüm
Sorgusuz sığındığım karanlığı
Işık aldı elimden;
Vaat edilenin
Boş çıktığında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!