Mehmet Dumanlı Şiirleri - Şair Mehmet Du ...

Birde bir diye mi başlasam,
Yoksa bütünde bir diye mi?
Varlıkta da bir’dir söylediğim
Yoklukta da bir.
Benim dediğim elif, eliftir.
Her şey onda saklıdır, onda

Belli değil diyorsun,
Kendi kendine,
Lakin, söylemesende,
Gözlerin yalan diyor, yalan,
Bakmasını bilene.
Saklamaya ne kadar çok,

Cisim neki, içindeki cevhere bak,
Dil neki, söyleten kudrete bak,
Doğmak neki, doğmadaki hikmete bak,
Dünya neki, dünyayı yaradana bak.

Görürsün zerre içindeki küreyi

Eylülde gel demiştin
Yine bir eylülde geliyorum.
Geçen sene, daha önceki senelerde olduğu gibi,
Yine bir eylülde geliyorum.
Rüzgârın kovaladığı yapraklar gibi,
Kaçarak.

Niye kandırıyoruz ki kendimizi boşu boşuna,
Yeni yılda yeni umutlar olacak diye,
Ne değişti ki,
İnsanlık imana mı geldi,
Sönen ocaklar, akan kanlar,
Bu yıl duracak diye,

Yollar yokuş, hava sıcak, gönül yorgun
Düşüncemde hep hep sen varsın sen
Hani dostlar diye sorma, hepsi dargın
Varsın olsun, bende yine sen varsın sen.

Çile çiçeğe durdu, ümitler solgun

Uyu, uyu güzelim,
Uyu ki rüyaların devam etsin,
Uyanıkken gördüğün kâbuslar,
Uyandığında yerini,
Pembe düşlere terketsin.
Uyu, uyu güzelim,

Ne kadar kısa bir zaman,
Şu yaşadıklarımız yada yaşanan.
Göz açıp kapatıncaya kadar,
Bir bakmışsınız geçiyor zaman.
Zaman,
Ne yaman bir zaman,

Sevgiler çiçek açmıyor artık,
Sevdalar karakışlara düştü düşeli.
Güneşler içimi yakmıyor artık,
Gönlüme yalnızlık düştü düşeli.

Ilık ılık esen yeller bile fırtına oluyor,

Yaşadığımı sanıyordum onca yıl,
Meğerse hiç yaşamamışım,
Nefes alıp vermeyi yaşamak sanıyordum,
Meğerse hiç yaşamamışım.
Bir kendiniz için düşünürseniz,
Bir de kendinizi,