Herkes gibi bildim kendimi
Namerde döndüm sırtımı.
Yanıldım içtim suyunu,
Zem zem diye anlatır oldu.
Şeytana vermedim elimi
Hocamın oğlusun
Arkasında namaz kıldığım
Dini ilk tanıdığım.
Ne din kaldı
Ne iman.
O günlerden,
Sabırla geçti ömrüm
Yıkılan duvarları ördüm
Pisliğin üzerin örttüm
İliğimde öz kokuşmuş.
Önce düşman sandım
Beni imansız sanırsın
İmanım sanadır sana
Sen taparken hayale
İmanım sanadır sana.
Ben satmam ruhumu
Bir dal olup kırılıp düştüm sulara
Sular alıp götürdü beni uzağa
Yaprak oldum düştüm dalımdan
Savruldum rüzgarla gittim uzağa
Meyve oldum olgunlaştım dalımda
Bir yanımız çürümüş
Kokusunu almaz burnumuz.
Bir yanımız gül bahçesi
Koklamaya doymaz ruhumuz.
El ettimde dost diye çağırdım
Gözündeki yaşa kandım avundum
Aynı yerden mi geldik
Sordum,şaşırdım
Çok düşündüm
İnsanmıdır diye
Karadır benim insanım
Akça pakça da doğsa,
Yaşam bu ya
Sabahtan akşama
Güneşin altında.
Güneşin gücü de
Kat önüne götür,toz gibi
Savur yaprak gibi,dal gibi
Keseceksen kes nefesimi
Yüreğimden vurma beni.
Kavrulur durursun
Sanki odun değilsin.,
Kor oldu,kül olmaz
Nasıl yanarsın sen
Ey gönül!
Bu nasıl ateş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!