I saw Kurdistan
The mouth was full of smiles
Love your heart
There was freedom in his heart
Days it seems the sun, lit up on every side
Ne gündür ne de gündüz güneş doğmak bilmiyor
Her alan çok karanlık ayazda hiç dinmiyor
Çok emek sarfettik biz yol aldık yürüyoruz
Hem duman hem sistir göz gözü görmüyor
Biz köylü biz rençberiz hem eker hem biçeriz
Zimanê me şêrîne zimanê me zehf xweşe,
Sedsalane naqede bo me Kurdan tim heye!
Soranî û Goranî,Dimilî û Kurmancî,
Her çar jî yek zimane zimanê me pir geşe.
Û zimanê zikmakî zimanê xwezaîye;
Ah gençliğimi çalan zalim yıllar,
Ne ettin bana? Kapandı tüm yollar,
Ömrüm tükendi yüreğim de yandı,
Vah gözlerimin feri de kalmadı.
Ömrüm ölümün dönülmez yoludur,
Çûme nav wan zozana
Kanî,newal,ber bêrma
Zevî,mêrg wan kulîlka
Jor de dengên qulunga
Quling hatin tof,refan
Nuh’tan bu yana sermaye sömürü dünyası
Tüm halklara hiç yok biraz faydası
Daim kelepçe vurulmuş nasırlı ellere
Özgürlüğe vurulan tüm zincirler halkası
Vurgun vuranlar hep şu göbekli bey, paşalar
Yürekten yüreğe sevda ateşi
Hep çağlar akar gönül nehrinden
Akar da akar sevdayla aşk ile
“Sevgi yoksa eğer yaşam yavandır” der
Aşk bir gönül işidir yüreğini al gel
Oy keşke ayrılık olmasaydı
Şu yüreğimde yanmasaydı
Kınalı küçük yavru serçem
Bana gün ve yaşam kalmadı!
Döne döne şu baş ücümda
Seni düşündüm
Yalnız ve yalnız seni
Ağladım geceleri
Sabahlara değin
Seni düşündüm seni
Atılan bomba atılan kurşundur
Tetiği çeken ise parmaklar
Yağan yağmur değil
Kar değil
Sıktığınız kurşunlar
hakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.