Kadın ne mal ne çiçek ne güldür
Kadın ne ayak nede baştır
Kadın erkeği “vezir, rezil” de etmez
Öyle bir rolü, görevi de yoktur
Her doğuran canlı gibi bir annedir
Ama her anne emekçi, onurlu kadın olamaz
Oy deniz derin deniz
Dalgaların çok deniz
Bu yolculuk zor bize
Biz sahilde ineceğiz
Deniz,deryalar büyük
Tû pingilê roja minî!
Bi agirê,giyana min,
Kesirîm û westîyam
Tû hêzê nav dilê min.
Tû gula min ê kibar
Zalimlerin zindani var
Halkın sevgi gülü var
Ölüm kalım zamanı
Bizde halk gücü var
Para pul sizin olsun
Elerini koy ellerime
Sıcak yüreğini de koynuma
Bedenimi sarmalayan zemheri karı erisin
Hücreme süzül ışıl, ışıl
Etrafım aydınlık dolsun
Gel güzelim gidelim
Arpa,buğday ekelim
Bağ,bahçe,tarlamıza
Gül,çiğdem dikelim
Gel güzelim retetme
İnsanı mağdur eden kaba-saba devlettir,
Faşist olan âlemler sermayenin halidir!
Bedenlere, canlara hiç bir değer verilmez
Böylesi sistemlerde ne hak nede hukuk var.
Bozuk olan düzende yaşama of katılır,
Ayrılık atını eyerledik yüreğimiz yaslı
Gün karanlık,gün zindan,gün dumanlı
Dillerde ah û zar gönüllerde keder var
Semsûr,Xarpêt,Wan,Qers,Pasûr yaralı
El vurmayın yarma o hep bende kalsın
Kıvrım kıvrım uzanan ince uzun tüm yollar,
Ben ağlar ben giderim, duysunlar beni canlar;
Her gün bana bir hazan bahar, yazım kıştır, kar…
Oy bu gün ben yolcuyum, yol verin yüce dağlar.
Ben bir yoksul emekçi, yalnız aşkım, sevgim var,
-
Ümmü Eymen
Tüm Yorumlarhakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.