Mehmet Çobanoğlu Şiirleri - Şair Mehmet ...

Kadın ne mal ne çiçek ne güldür
Kadın ne ayak nede baştır
Kadın erkeği “vezir, rezil” de etmez
Öyle bir rolü, görevi de yoktur
Her doğuran canlı gibi bir annedir
Ama her anne emekçi, onurlu kadın olamaz

Oy deniz derin deniz
Dalgaların çok deniz
Bu yolculuk zor bize
Biz sahilde ineceğiz

Deniz,deryalar büyük

Hele bir dinle nazlı kuş
Kanatları yaralı kuş
Artık o sevda
O sevda çağımız değil
Unut artık geçenleri
Unut maziyi,unut eskiyi

Reşê,xweşê,qemerê
Xwîşkê Gulê,Edûlê
Dilovan û mihrivan
Dozvanê niştimanîyê.

Kew û kewok,xezalê

Vuran derttir yıkan çile, yükselen acı çığlıktır
Bir dehşettir yaşam durdu, baştanbaşa hayat felçtir
Van’ı toz, toprak bürüdü deprem ağır hasar vurdu
Köyler harap evler yıkık çile üstüne çiledir

Gün ortasında dumandır vuran deprem ölen candır

Ben severim seveni
Gül ve çiçek dikeni
Değer,kiymet bilen
Doğru yolda gideni

Değer verin güzele

Serçemi avladılar, halden hale soktular
Yüzleri hiç gülmesin bir ipe bağladılar
Göğsüme vura vura saçlarımı yolayım
Vicdan, insaf kalmamış yüreğimi yaktılar

Esir serçem canım serçem, küçük serçem oy oy

Yüreğimde şahlanan acı,kederdir!
Yar yar çekip gitme bugün yerimidir?
Gönlümün sultanı elim,kolum,gözüm,
Neolur gitme sensizlik beni öldürür.

Benle acı,tatlı günler geçiren yar,

Pitika bedew tu Havînî gul û sosinî,
Qet megrî tu megrî li şevan û rojan
Tu germa li zozanan,hênikaya siban…
Bêhna nav kulîlkên war,welatê me yî..

Destê xwen venekişine li asîmanan;

Üstümüze çöken
Lal bir şafaktır
Namluların gölgesinden
Mayın tarlalarına
Dingil bir zamandır mıhlamışlar
Dinmeyen nice acılar var