Mehmet Çiçek Şiirleri - Şair Mehmet Çiçek

Gözler ırak gönülden esen sözlere.
Hırçın dizeler çaresiz cümlelere,
Kelimelerin şehvetsiz bakışları,
Anlamsız ezgileri, hasret sevgiye…

Dirhem dirhem serpilen karların,

Kaybolup giden o yılların hartana.
Gözlerim bakar ufuktaki sonsuzluğa.
Hiçbir çare yetmez gönül feryadına.
Yaralı yüreğim kapılır bu hicrana.

Bir figan-ı yar kalır bu mazide.

Güneş rengini almış yüreğin saflığından,
Denizlerde, masumiyeti yatan aşklar,
Dalgaların ezgilerinde yankılanan bahar,
Dalında açan çiçekler kadar, taze bir can…

Gölgeleri esir alan ışıktan bir duvar,

Kurumuş yapraklar ile savrulmuş viranemde.
Güneş damlar yavaşça gözlerimden.
Akan ırmak durur avuçlarımın içinden.
Ayrılık kök salar bedenimin üzerinden.

Dargındır ay parlamaz geceme.

Yüreğimde yatar gözlerine susadığım bir melek.
Elimde, ona verdiğim çiçekleri, gözyaşımla suluyorum hala.
Unutamam! Nasıl unutabilirim ki meleğimi gözleri aynı ben iken.
Unutamam, çünkü! Beni büyütüp, bu yaşa bin bir zorlukla getirendi.
Anam, anam, anamdı benim…

Mutluluk
Gözlerde saklı bir sevinç,
Silinen gözyaşı ile biten bir hasret,
Dalında açan bir çiçek,
Başucunda parlayan bir güneş…

Elveda sözcüğü ne kadar uzak dudakların arasına.
Gitme kal, demek ne kadar zor
Gözlerinin içine bakarak.
Belki de arkana dönüp bakmadan bitirmektir aşkı.
Belki de...

SON BAHAR
Bitmeyen bir mazi yatar benliğimde.
Ayrılık kök salmış bedenimde
Esen hüzün rüzgârları. Viranemde,
Bir hançer gibi saplanır yüreğime.

Çiseliyor usulca yapraklar pencereme.
Birazı sarı, birazı kahverengi, kırmızı…
Renk cümbüşü var konuyor ağaçlara,
Oradan düşüyor bir kar tanesi gibi, toprağın üzerine.

Eziliyor yapraklar ayakların altında.

Sevdim seni.
Yüreğimi, ayaklarına sererek.
Adını, semada yıldızlara yazarak
Sevdim seni...

Denizleri coşturdum aşkından.