Mehmet Çiçek Şiirleri - Şair Mehmet Çiçek

Dertlerin denizinde beynime yansıyan yüzün,
Ruhumun ciğerini dağlayan kızıl hançeri…
Bir tufan gibi umudunla yıktın benliğimi.
Anılarım viranemin sokak çocuğu şimdi.

Mazi, gözlerimin tacında eriyen bir sinem…

Mazilerin takati tükenmiş dertlerin azabından.
Ufkun baharı görünmez denizin rıhtımından.
Sarp kıyılar kavrulur rüzgârın uğultusundan.
Bedene sarılan yapraklar düşer dalından.

Gölgelerin oyunu kuşatır, viranelerin penceresini.

Üşüyorum cehennemin azap dolu ateşinde
Ve düşlerdeyim kayıp benliğimin ötesinde.
Karanlıklar ruhumu esir aldı gölgelerin sesine.
Yalnızım koca şehrin dört duvar köşesinde…

Martıların kırık kanatları zalim dalgalarda…

Mutluluğa yol alan serüvenin başlangıcında…
Denizin sabırlı bakışlarına yatan masumiyetin,
Gözlerine kayan, saklı, minicik elleri, bir çiçek…

Yüreğe yerleşen ilk kelimenin ‘baba’ oluşu
Beklide dizelere sığamayacak kadar muazzam

Nefesimin düğümlenen ateşiydi, sözlerin…
Kayıp gitti elimden anılarımın veda yılları…
Özlemine gömdüm yüreğimin her anını,
Yaşamana maniydi zalim feleğin yılları…

Kasıp kavruldu bedenim kırılan her tacında...

Sessiz dumanlı dağların ötesinde;
Ruhumu dinleten müziğin; bazen
Ağlatan ezgisi bazen de sevinçlere
Boğan ritmi; kaybolan benliğimin
Dertli tacında yanan meşalesi…

Hazanın sıcak ezgisi gibi sarıp sarmaladı geceyi
Üşüyen yaprakların renk bahçesi gibi doğdu sinesi
Sessiz bakışların tebessüme itaat ettiği tek simgesi
Ebedi yaşam gibi huzurun eşsiz bekçisi
Yükselen ışığın yarına bıraktığı geleceği
İhsan eyledi mutluluğu damlatan gözleri

Dünya durur da geceler sonsuz,
Sabahlar hep tatlı kalır mı sandın?
Güneşin cansız ışığı hayatı,
Ayın sonsuz rengi...
Yaşamı geri verir mi sandın?

Söyle gökyüzü.
Neden mavi değilsin?
Güneş yerine her sabah karanlık doğar oldu
Neden gökyüzü, neden?
Maviliğini görmeyeli yıllar oldu
Unutuldu unutulacak Maviliğinin kokusu

Atam!
Bir derdim var ki sana
İzin ver anlatayım ayaklarının altında…
Doluyum gözyaşım ile Atam doluyum…
Geleceğin aydınları hapsoldu karanlığa…
Kimi birkaç yıl kimi bir asır…