Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Sen içeri düşeli,
Ben dışarı çıkmadım.
Hiçbir zaman neşeli,
Güler yüzlü bakmadım…

Seni düşledim durdum,

Gelişin neşen benim,
Vuslatıma hediye.
Titriyor hep ellerim,
Seni gelecek diye…

Resmini alıp yattım,

Yıllar önce karşılaştık seninle,
Bıraktığın acı içimde hala…
Feryadıma ses ver, sızımı dinle,
Derdindeyim mutluluğa hiç kala…

Yine karşımdasın yaktın közünü,

Kıskançsın de delisin de bencil de
Bu huyumu neye sayarsan olur
Dayanamam seni görürsem elde
O zaman canıma kıyarsan olur

Ölürüm ben seni kimse öpmesin

Hasrete attığın deli divane
Mecnun gibi yanan âşık senindir
Yuvası olmayan ömrü virane
Daldan dala konan garip senindir

Önümde engeller hep sıra sıra

Seninle ilk defa, sevgiyi tattım,
Bana gerçek aşkı, yaşatan sensin…
Senden gayrisini, içimden attım,
Gönül sarayımı, kuşatan sensin…

Saçların ruhumu, ısıtan ateş,

Sevmesini hiç bilmezsin
Sevilmek senin neyine
Bir kere olsun gülmezsin
Mutluluk senin neyine

Yaşıyorsun işve nazla

Yönünü kaybetmiş bir rüzgâr gibi
Şuursuzca estim senin yüzünden
Benliğimden çıktım canavar gibi
Her gün öfke kustum senin yüzünden

Yüzümde çizgiler senden hediye

Tepkin ne olursan olsun fark etmez,
Kaygılanma ben haddimi bilirim.
Sen sevmedin diye bu sevda bitmez,
Ben seni sensiz de sevebilirim…

Ben böyle mutluyum aşkımı bilme,

Kimseler bakmasın, o gözlerine,
Gönlün başkasına, vermesin meyil,
Dayanamam seni, sevmelerine
Seni seven ölsün, sevmeyen değil…

Aklım sende kaçık, yüreğim sersem,