Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Her güne bir başka umut ekledim
Vuslatın güneşi doğacak bir gün
Bütün bulutlara sabır yükledim
Selamet yağmuru yağacak bir gün

Yaşama sebebim hayat gereğim

Âlem gördü sana olan aşkımı,
Sen görmedin görmüyorsun Ahucan…
Yalnız sana açtım gönül köşkümü,
Lütfedip de girmiyorsun Ahucan…

Sensiz gecelerde seni anarken,

Gurubun renginde bir kızıl ziver,
Afitab batarken aklıma geldin…
Elimde bir kadeh derdime yaver,
Efkârı satarken aklıma geldin…

Sen varsın fikrimin tek nihalinde,

Bir sigara yaktım, sabahın beşi,
Uykularım kaçtı, gözüm sulandı.
Yükseldi tenimin, bütün ateşi,
Yüreğim sıkıştı, gönlüm bulandı…

Yazdığın mektubu, okudum tekrar,

Varlığın ömrümün, gerçeklik payı,
İnan yokluğunda, ben bir yalanım…
Al yüreğimden bu, deli sevdayı,
Aşkın ile yanıyorum Dilan’ım…

Aklımda sen, fikrimde sen zamansız,

Sen gittin seninle gitti umudum,
Kursağımda kaldı hevesim benim…
İzbe köşelerde bitti umudum,
Karanlıkta arttı stresim benim…

Aklım gidişini hiç unutmuyor,

Sevdan iliklerimde kanımın sıcaklığı,
Mevsimlere aykırı yediveren revnakın,
Vehmimde bir ürperti kaybetme korkaklığı,
Toprak hicran kokuyor sanki hasret çok yakın…

Burada bitmemeli bu lahuti serencam,

Kurudu fidanın, soldu çiçeğin,
Yeşermez su olsan, ışık olsan da…
Artık kucağına, uzak bebeğin,
Dizlerini serip, beşik olsan da…

Her ana Rabbinden, bir evlat diler,

Tutkulu bir yürek, kelepçelerde,
Duygularım prangaya vurulmuş…
Cellâdını bekler, aşk bahçelerde,
Sevdam için, darağacı kurulmuş…

Yazdıklarım mahkûm, kalem iflasta,

Daldan düşen yaprak gibi savruldum,
Hasretin çölünde, yandım kavruldum,
Bir ayrılık kurşunuyla vuruldum,
İnsafa gel, derman eyle bidenem…

Neden gittin, neydi seni götüren?