Atam O’nu bize, emanet etti,
Biz yaşatacağız, Cumhuriyet’i…
Kara günler onun, nuruyla bitti,
Biz ışıtacağız, Cumhuriyet’i…
Değişen Türkiye, onun tek farkı,
Hâlâ birlik olmanın gelmedi mi zamanı?
Bu hesabı soralım haydi artık Türkiye’m…
Bunlar kansız şerefsiz yoktur dini imanı
Kahpelere vuralım haydi artık Türkiye’m…
Daha kaç ana baba evladına yanacak
Şu bitkin halimin, sebebi belli,
Bıktırdı hayattan, candan geceler…
Karanlık içinde, boğdular beni,
Bir yandan kader, bir yandan geceler…
Hep hazan, hep ayaz, nerde bahar, yaz,
Ne yapsak ne etsek artık nafile,
Mutlu sonla bitmez bu aşk masalı…
Uğrunda çeksek de binlerce çile,
Bizi mesut etmez bu aşk masalı…
Artık anla! uyuşmuyor kafalar,
Dün gece ben veranda da oturdum sabaha kadar,
Hüzünlü bir karanlıkta dinledim hep şarkımızı.
Âşık olduğum tek kadın yokluğunda ıstırap var,
Yaşadım yine her lahza o kaybetme korkumuzu…
Artık hayra yoralım mı? Şu zaman denen revanı,
Not: Okuduğunuz Şiir, Ünlü Çerkez Melodisi
Ağlatan Kafe’nin Gerçek Aşk Hikâyesidir…
Çerkez diyarında küçük bir köyde,
Dünyalar güzeli Janset yaşardı.
Bazen bir melekti bazen bir ayde,
Genç yaşımda düştüm, aşk meydanına,
Nice sevdaların şahidi oldum…
El öpüp, diz çöktüm derviş yanına,
Bir aşk dergâhının zahidi oldum…
Aldığım her nefes, attığım adım,
Aşk onu sevmedi, o, aşkı sevdi,
Aşkın sevmediği adam âşıktı…
Yüreği küçüktü, aşkı bir devdi,
Aşktan usanmadı, hasretten bıktı…
Ömrünce huzuru hiç bulamadı,
Âlem gördü sana olan aşkımı,
Sen görmedin görmüyorsun Ahucan…
Yalnız sana açtım gönül köşkümü,
Lütfedip de girmiyorsun Ahucan…
Sensiz gecelerde seni anarken,
Gurubun renginde bir kızıl ziver,
Afitab batarken aklıma geldin…
Elimde bir kadeh derdime yaver,
Efkârı satarken aklıma geldin…
Sen varsın fikrimin tek nihalinde,
Hocam elinize,yüreğinize sağlık. Çok güzel mısralar yazmışınız. Yeni çalışmalar bekliyoruz.