Mehmet Çakır Şiirleri - Şair Mehmet Çakır

Severek ayrılanlar başka çeker acıyı,
Hasret yakar sevginin varlığı nefes verir…
Kovmak mümkün değildir kalpteki kiracıyı,
Yenileri gelse de, eskisi canlı durur…

Ayrılığın her anı sevda daha da büyür,

Dudağıma düştün, yine vefasız,
Andıkça yaramı, kanattı durdu,
Bana bu reva mı, söyle zalim kız?
Beni kader değil, gidişin vurdu…

Gittiğinden beri, seni özlerim,

Gidene hiçbir söz, etmez ki tesir,
Bir vefasızı sev, yanmak neymiş gör.
Sevenler hasretin elinde esir,
Sevilenler nankör, sevilenler kör…

Sevgide hiç vefa yok mu arkadaş,

Ne zaman yolunu, kaybetse gönlüm,
Bir pusula gibi, aşkın yön verdi…
Ne zaman ecele, yaklaşsa ömrüm,
Varlığın canıma, tekrar can verdi…

Seni tanıdığım, ilk günden beri,

Senden fazla bir şey istemiyorum
Bana yüreğini verişin yeter
Ellerimi açıp dileniyorum
Kollarına alıp sarışın yeter

Ateş düştü senle garip gönlüme

Aldanma kaçamak, bakışlarıma,
Gözlerim her yerde, seni arıyor…
İsteyince olmasan da yanımda,
Hayalin her gece, beni sarıyor…

Sen sorardın ben hep, inkâr ederdim,

Hani susuz toprak, yağmur ister ya,
Hani solan güller, güneş ister ya,
Hani mecnunun bir, Leyla’sı var ya,
Seni öylesine, seviyorum ben…

Karanlık gecemin, kandili gibi,

Kendimi hiç sevmiyorum
Sevmiyorum sensizliği
Hiçbir şeye değişemem
Geceyi ve sessizliği

Gitme dedim ama gittin

Sana söylüyorum dinle be çocuk,
Başımın belası olma ne olur…
Sana ayıracak hiç zamanım yok,
Boş yere vaktimi alma ne olur…

Dengini ara, bul seni o sevsin,

Senin gözlerinde, en güzel mavi,
Deryasında kaybolurum Sibel’im…
Nasıl bir ateş bu, sönmez alevi,
Aşkın ile kor olurum Sibel’im…

Çok küçüktüm seni, ilk sevdiğimde,