Çok seviyorsun hayatı, yaşamayı
İlk zamanlar her şey toz pembe gözünde
Her sabah tebessüm, ılık bir çay eşliğinde
Gülüyorsun haliyle
Aşık olmuşsun sen, korkutucu biçimde.
Çok eskilerde kaldık sevdalım
Biz bittik, bir türlü tamamlanamadık
Bütün kibritleri toplayıp yaktık tek seferde
Yazık bize!
Aşkı haram ettik kendimize.
Yazık bana!
Bedeninin tek sahibi aşkımız sanmıştım oysa
Şimdi başka elleri görünce vücudunda
Acıdım tertemiz duygularıma...
BÜYÜKDAĞ Mehmet
Seni sevmekten hiçbir zaman '' yük '' olarak konuşmadım
Konuşmam...
Senden değil aşkından korksaydım
Merak etme! adımı '' Aşkına vurgun '' yapamazdım.
Artık öldü aşk...
Son bıçağı sen çektin.
Artık tükendi aşk...
Bu zulmü bana sen çektirdin.
Geliş gidişler çok bu ara!
14 Şubat falan palavra,
Ne bileyim iyi değil gibiyim
Sanki aklım bir karış havada.
Yine de gelmeni bekliyorum
Özlediğimden değil, yanlış anlama
'' Alışmak istemiyorum yokluğuna... ''
BÜYÜKDAĞ Mehmet
Aman ha!
Dilime yakışmıyor çaresizlik
Sakın ha!
Ağzımda durmuyor sensizlik
Daha fazla yüklenme bana,
Bu son kelamım, bu son vazgeçiş...
Pes ediyorum çoğu zaman
Yorgunluğum benden ön de '' anbean ''
Gördüklerim yetmiyor gibi
Duyduklarım bitiriyor beni...
BÜYÜKDAĞ Mehmet
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!