Seni kaybetme korkusu, sevgimi bastırıyor,
Hakkındaki güzel düşüncelerimi, saptırıyor,
Ben yaşadıkça senin sevginsiz,kinimi arttırıyor,
Şeytan bırak boşuna sevmeyi, intikamını al diyor.
Artık tükendim,boş sevginin bir anlamı kalmadı,
Deli derler bana dostlarım,
Gerçekten öylemiyim.
Kalpsiz derler dostlarım,
Gerçekten kalpsizmiyim.
Aklım vardı bir zamanlar,
Çok isterdim senin yaşında olmayı,
Seninle aynı lisede okumayı,
Seninle gülüp, seninle ağlamayı,
Çok isterdim seninle el ele tutuşmayı.
Ben düşmüşüm artık kendi derdime,
Sizler, gönlümde taht kuran, hayat gerçeklerisiniz,
Sizleri, ne kadar çok sevdiğimi, artık bilmelisiniz,
Neden, hala inat edip, bizleri sevmeyenlerdensiniz,
Söyleyin, sizler bu halinizle, ne biçim beşerlersiniz.
Sizler, bizim topraklarımızın, narin misafirlerisiniz,
Yeni bir yıla girdik, ben bir umutla,
Sense neşeyle sevinçle, mutlulukla,
Ömrümden bir yıl daha gitti boş nutukla,
İşimiz kalmadı artık ne bugünle ne yarınla.
Bin bir dertle, sıkıntılarla bitirdim eskisini,
Geceleri beni çıkardığınız için rüyanızdan,
Nasıl memnun musunuz şimdi hayatınızdan,
Diz çökerim diye geçiriyorsanız aklınızdan,
Çok beklersiniz, eser yoksa insanlığınızdan.
Ben kaçtıkça, sizler kraliçe sandınız kendinizi,
Kıskanırdın hani toprağın rengini,
Saçlarımın rengini almış diye.
Kıskanırdın hani esen rüzgarı,
Saçlarımı okşuyor diye.
Hani o akşam hayalim,
Çekiniyorsun bana, söylemeye sözlerini,
Kullan sende benim gibi, edebi maharetini,
Al kağıdı kalemi eline, döktür dizelerini,
Büyük bir zevkle okurum, yazdığın şiirlerini.
Bekliyorum cevabını, yaz ama okunaklı,
Yeşili koru, onu sevki daha da çoğalıp yeşersin,
Onları ezersen, kesersen, sen ne biçim beşersin,
Hangi hakla katleder, ormanları yakar kesersin,
Vazgeç katliamdan, tabiat ananın tokadını yersin.
Onları baban ekmedi, sen ise hiç fidan dikmedin,
Yanıyor, yanıyor ormanlarımız,
Sanarız ki yananlar ağaçlarımız,
Sızlamadan hiç vicdanlarımız,
Oysa yananlar oksijen kaynaklarımız.
Yanıyor, yanıyor evlerimiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!