Bil bu dünya senin tarlan karın
Bak bakalım tarlada var mı varın
Yoksa ektin mi sen binlerce derdi
O zaman ektiğin neyse o olur varın
Varın ölürken siz ona onunla sarın
Yoksa Mevla bu dünyayı neden verdi
Gönülden aşkla sevenin dünyası olur cennet
Başına bir ömür boyu yağar haktan Rahmet
Gönülden aşkla sevmeyenin halini sen düşün
Aşk ile gönülden sev de az biraz et sen hayret
Otur nazlı yârin karşısına güzelliğini sen seyret
İman yoksa gönülde hayat büyük bir yüktür
İmanın varsa eğer nefis şeytana tükür
Âlemlerin tek Rabbi elbette ki büyüktür
Hakkın yolu nurludur
İçinde güzellikler doludur
İçinde yürümek kaderimiz olsun
Gerçek hayat ömür işte budur
Diyorum ki ben korona biraz zahmet
Zahmetten sonrası bilirsen Rahmet
Değişmeden bilmezsen her şey zahmet
Ha korona ha zahmet sonudur Rahmet
Ufukta bak menzile giderken sessiz gemi
Dünya önüne atar insana biraz yemi
Kabul eden etmeyen lisan-ı dille insan
Hangi yöne hangi sokağa girsem yönüm sana çıkıyor
Her yönde her sokakta gözlerin gülüşüyle bana bakıyor
Geziyorum her yönü sokağı çıkarsın diye karşıma geziyorum
Yine aylar oldu çıkmadın karşıma sensizlik yüreğimi yakıyor
Derdimi her köşede sokağa ağaçlara kuşlara döküyorum
Uzanmaz mı kolumuz uzatsak
Umutlara doğru beraber koşsak
Sonlarda kalmak neye yarar
Acıları sarmak onunla kalmak
Uzatsak acılara kolumuzu sarsak
Sonda kalmasak sonda kalana da uzansak
Ne var diye baktım elime ağlamaktan başka
Yaşadığım ev ev değil sanki yıkılmış bir baraka
Yine büsbütün sarılmışım serzenişe öylesine
Dilim dilim kesildi yâr yüreğim
Sen gittin ben nasıl güleceğim
Oturmuş garip âşık bunu yazar
Hazır edin musallayı öleceğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!