Varlığım sevgiye azatsız köle.
Kalemimde aşktır çektiğim çile.
Anlarım kuşların dilinden bile,
Bilmem yalanı-dolanı.
Mevsim sonbahardır, renkler bulanık.
Yitirmiş kendini sarı bir çakal.
Tabiat en hazin vedaya tanık.
Bir yaprak ağaca diyor, hoşça kal.
Tükenmiş aşklara tütsüler yakın.
Nere baksam sensin, kimi görsem sen…
Sen hala gözümde fersin, perdesin.
Meltemsin, ruhumda dört mevsim esen.
İklimler değişti… Nerelerdesin?
2008/Gebze
Sükût-u Hayal
Yaşıyorsam da bilmeden,
Bir hayat kanıksadığım.
Her bahara küskünüm ben,
Yağmurda taşamadığım.
Bu gece bir zaman sahilde dur da
İçini dağlayan derdini orda,
Filika filika sulara indir.
İnsan acıları kadar derindir.
-I-
Bilmem ki nerdeydi noksan?
Ben bütün kalbimi verdim.
Bir daha karsıma çıksan,
Bu aşkla gene severdim.
Bir ihtimal, bin umuttur yaşamak.
Belki her şey yalan belki biz hiçiz.
Ufka dalar gibi gözlerime bak;
Kalbinde aşkımla sonsuzluğu çiz.
Zaman bir sonsuzdan sonsuza aksın.
Her şey öyle sade öyle güzel ki,
Siyaha boyarken gece renkleri.
Küçüktür harflerim, ondandır belki.
Büyür gecelerin göz bebekleri.
Karanlık dokunur hem bile bile.
Kırmızı elmalar tadarsam nefis.
Aldığım her nefes duyduğum her his,
Gittiğim her şehir benim.
Hiçbir şey ummam ki şemsiyelerden.
Bulutlar başıma çökecek gibi.
İşliyor etime bir bıçak gibi.
Kurşundan ağır bir gece.
Ne umdun, nerdesin bir bak istersen.
Olur da kendini bulmak istersen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!