+ Mecnuna Döndü Derlerdi

Kendimi illegal bir sürünün haylaz kuzusu sanmıştım.
Göz yaşlarım iki kaş iki göz aralığı kadar yakınıma damlıyordu.
Gece ilerledikçe, başımı yasladığım bir hasır yastığa, sevda türkülerini söyleyip, ağladım da, ağladım.
Dinlemek için adını defterimde sakladığım, o eski türküler bile beni teselli etmiyordu.

Gel gör ki.
Sen geleceksin diye, yollarını cahilliğimin rengine boyamadım mı.
Hep sevda çiçeklerini bir bir goncasıyla dalında bırakıp, gitmedim mi.
Sırf sana meyletmişim diye, dönüp kimseye bakmadım Ki.

Gülü sevsem
Yaprak döker gazele dönerdi.

Leyla sevsem
Mecnun oldu, düştü dağlara derlerdi.

İnan ki.
Ne adam gibi sevmeyi tadabildim
Ne de bir güzele, çiçek verebildim.
Anlıma sürülen kara bir leke mı
Gönlüme vurulan bir hançer yarası mı.
Eğer şahsıma kesilen bir ceza olursa
Ben davacı olurum derdimden, feleğe.

Şimdi.
Söyleyin o Mecnunun Leylasına.
Ömrümü, sevdasına ziyan ettiğimi
Daha duasını yeni yaptığım
Fakat kalemini hiç kırmadığım,
Çok yeminler kaldı avucumda
Bugün silmeye başlasam bile,
Dört mevsim, silinmez de silinmez.