Meclis Şiiri - Kasım Kobakçı

Nisanda tilkinin biri,
Yolu düşer, hoca veli,
Görür orda, keçi beyi,
Meclis kurmuş, sorar vakti.
*
Kaz olan, cevap verince,
İnce sözümde, evimce,
İyi der, yuvam tepede,
Görünür, o vaktin izi.
*
Meclis avamı, der tuzak,
Derler bugün, konu yasak,
Tilki mecliste, yer tutsak,
Der ben yasak, soluk soluk.
*
Herkes güler, der bu boşluk,
Boşluk diyardan, gelmiş bak,
Ay vahşi tilki, ol yasak,
Kanıtı bul, kesin kesin.
*
Tilki söyler, ben yasak bil,
Yuvam yuvaktır, eski bil,
O yuvamda, göbekli kil,
Ulus yurdu, ruha bildir.
*
Keçi tilkiye, der kurnaz,
Söz konuştun, güzel avaz,
Bu ne şans, sendeki ayaz,
Bundan sonra, ismin Ayvaz.
*
Meclisteki yılan başı,
Der, yalan tilkinin işi,
O yalandır, işte kişi,
Olmuş onun da sırdaşı.
*
Ben yalana, derim yaya,
Yaya olan, oymak yaya,
Yaya, toprak, yaya saya,
Soyu, medeniyet kaya.
*
Serçe söyler, tembel ördek,
Sözler ötmüş, uzak uzak,
Der güneşte, bir ordu vak,
Adları gölgelerde bak.
*
Ördek der, yalan yaratan,
Hem o dede, kadim atan,
Ta ilk günden, kapı satan,
Davul çalar, hep sevinçten.
*
Der davul, kutsal kültürüm,
Hem, altın mızrak kalkanım,
Oğul, ney, semah ailem,
Duy sesimi, söyle destan.
*
Kedi der, yalan durma koş,
Can can diyerek, selamlaş,
Yalan sözün, torun güneş,
Höyük yuvamdan da, sapan.
*
Sansar, kitap bakıp der kaş,
Hem de yanlış, komutan baş,
Komutan yalan, bağdan taş,
Der evim zafer, sükundaş.
*
Söze giren, önder keçi,
Bağırıp, delmiş temeli,
O yalan, güzele evli,
Raks eder, sanki develi.
*
Der ki, evim yüce ve pak,
O pak evim, tanıdık bak,
Tanıdıktan, yiğide hak,
Elde sopa, gelir bak Hak.
*
Gelincik der, yalana mey,
Hitit, Lidya, Karya da ney,
Yalana, şafak der o bey,
O toprak ev, ulus birey.
*
Yalan yurdu, Troya Efes,
Hem Asur, yurt olur nefes,
O gök halkı, ezgiye ses,
İz bırakmış, höyük kafes.
*
Evde Ana Tanrıça Bal,
Tut elim, der yıldız hilal,
Hilal yer, kurtaran değil,
Tanrıça adı bereket.